Badania realizowane w Stanach Zjednoczonych dowodzą, że szkoła jest uznawana przez coraz mniejszą grupę uczniów za znaczącą dla ich późniejszego życia. Dziś młodzież jest inna niż kilkanaście lat temu. W inny sposób się uczy i poznaje świat, a przez to nie czuje już żadnej więzi ze szkołą, która w odczuciu młodych ludzi jest instytucją z innej epoki.

Terminarz od maja do maja jest nieprzypadkowy. Sama książka ukazała się dopiero we wrześniu br., zatem tegoroczni maturzyści już nie będą mogli w pełni skorzystać z wytyczonego w publikacji kalendarza. Każdy rozdział zatytułowany nazwą miesiąca wnosi coś istotnego i warto wcześniejsze rozdziały przeczytać nawet, gdy po książkę sięgnie się w październiku lub później.

Niedawno z inicjatywy Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP), której przewodniczy prof. Tadeusz Luty, rektor Politechniki Wrocławskiej, rektorzy wyższych uczelni rozpoczęli kolejną dyskusję o wprowadzeniu płatnych studiów. Wszystko jednak wskazuje na to, że pozostaną osamotnieni w takich propozycjach.

Omawiając ze studentami problematykę wychowania przez pracę (wchodzi w zakres pedagogiki pracy), mam wątpliwości, czy we współczesnej szkole wychowanie przez pracę faktycznie ma miejsce. Dawniej było ono realizowane jako wychowanie politechniczne oraz poprzez prace społeczne na rzecz szkoły i środowiska (sadzenie lasów, pomoc przy sprzątaniu terenu, itp.).

Jaka jest rola rodziców w szkole? Jak powinna układać się współpraca, czy możliwe jest partnerstwo? Jak rodzice mogą pomóc szkole, a szkoła rodzicom? To pytania, przed którymi staje niejeden nauczyciel i dyrektor szkoły. Harmonijna współpraca szkoły i rodziców jest dla dziecka niebywale ważna, zwraca uwagę autorka poradnika „Rodzice w szkole. Kłopot czy pomoc?”

Nie ma ścisłej definicji szkół demokratycznych. W placówkach określanych tym mianem zwraca się uwagę przede wszystkim na to, że każdy uczeń sam decyduje, czego i w jaki sposób się uczy.  Uczniowie i nauczyciele na zebraniach, w których uczestniczy cała szkolna społeczność, wspólnie ustanawiają obowiązujące w szkole zasady, kierując sie mottem: jeden człowiek – jeden głos.