Dyscyplina uczniów gimnazjum jest zjawiskiem, o którym mowa jest właściwie od pierwszych dni funkcjonowania tej nowej formy organizacji oświaty w powojennej Polsce. Jednak to nie powstanie gimnazjum przyczyniło się do braku dyscypliny w tej grupie wiekowej. Kto pracował w ośmioklasowej szkole podstawowej, ten wie, że inaczej zachowywali się uczniowie klas młodszych, a inaczej klas VII – VIII, a to właśnie ci drudzy stali się gimnazjalistami, wyodrębnioną grupą uczniów, w najtrudniejszym okresie rozwoju.

Umiejętności są dla gospodarki globalną walutą XXI wieku. Bez odpowiednich inwestycji w rozwój umiejętności od wczesnych lat szkolnych, ludzie mogą nie osiągnąć w życiu sukcesu zawodowego, a wręcz mają duże szanse trafić na margines społeczny, zaś rozwój technologiczny nie przełoży się na zwiększenie produktywności gospodarki. W rezultacie kraje nie będą w stanie skutecznie konkurować w globalnej wymianie w warunkach gospodarki opartej na wiedzy.

Chyba w żadnej dziedzinie życia państwowy monopol się nie sprawdził, centralne sterowanie mało gdzie przynosi satysfakcjonujące efekty. Pisał o tym wiele razy w swoim blogu Wiesław Mariański. Dlatego po przełomie 1989 roku odeszliśmy od tej formy zarządzania, co łączyło się z uwolnieniem potencjału tkwiącego w indywidualnych inicjatywach Polaków. Efekty widoczne są dziś gołym okiem i pewnie mało kto chciałby powrotu do socjalistycznej szarzyzny i braku wszystkiego, ze sznurkiem do snopowiązałek włącznie. Przekonanie, że „góra” wie lepiej nie sprawdziło się w żadnej dziedzinie życia. Czy może sprawdzić się w edukacji?

Jest już podpisane przez Minister Edukacji Narodowej Krystynę Szumilas rozporządzenie w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników. Poniżej prezentujemy najważniejsze zmiany.

Słyszę głosy zdziwienia i konsternacji. Jak to? Od lat przekonuje się polskich nauczycieli, że to jedno z najważniejszych zadań. Twierdzi się, że to klucz do sukcesów szkoły. Problem polega na tym, że nie uwzględniamy w naszym myśleniu dwóch faktów: dziś szkoła nie jest jedynym miejscem uczenia się i rozwijania kompetencji; inteligencja wieloraka to jeszcze nie talent.

Popularność kierunków ścisłych i technicznych jest faktem: politechniki są już bardziej oblegane od uniwersytetów. Jakie są oczekiwania studentów kierunków ścisłych, czy udaje się je spełnić, jak oceniają swoje uczelnie i perspektywy na rynku pracy, co różni ich od kolegów z innych kierunków? Badania ‘Barometr edukacyjny Bayer’ wpisują się w trwającą obecnie publiczną debatę.