„Polska szkoła się cofa. Aby temu zapobiec należy zmienić system kształcenia i doskonalenia nauczycieli. Licea tkwią nie w XX, ale XIX wieku. Większość nauczycieli cały czas ogranicza się do suchej wiedzy. 19-letni uczniowie siedzą w ławkach jak siedmiolatki, słuchają nauczyciela, który stoi przed tablicą, a ich rodzice piszą im usprawiedliwienia. Tymczasem w dzisiejszych liceach powinny być wykłady, seminaria, warsztaty. Młodzi powinni nauczyć się samodzielnego zdobywania wiedzy."(Irena Dzierzgowska, fragm. wywiadu z 2006).

Rzadko zdarza nam się stawiać przed uczniami prawdziwe wyzwania. Niezbyt często zwracają się do nas o pomoc, dzielą się swoimi marzeniami i pytają o radę. Jeżeli już to robią, to nie odmawiamy. Inwestujemy swój czas, energię i zaangażowanie. Ich osobiste sukcesy sprawiają, że czujemy satysfakcję. Dajemy dowód, że są dla nas ważni. Przekonujemy, że mogą osiągnąć jeszcze więcej, a prawdziwe sukcesy dopiero przed nimi. Wierzymy w nich. To często wystarczy, aby nasi uczniowie dostali prawdziwego wiatru w skrzydła.

Jedynie poznając problemy, lęki i obawy nastolatków można zwalczyć coraz częściej występującą w szkole agresję - przekonują specjaliści ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Ich zdaniem karanie to jedynie walka ze skutkami zachowań agresywnych.

U podstaw najlepszych praktyk edukacyjnych nie powinny leżeć ustalenia kolejnych ministerstw, ale rzetelna wiedza o funkcjonowaniu naszego mózgu i całej fizjologii człowieka. Im więcej tajemnic naszego umysłu poznamy, tym lepiej zaprojektujemy proces uczenia.

Edukacja i umiejętności w XXI wieku – zastanówmy się, jakie są najbardziej aktualne wyzwania? Jeśli masz 18-25 lat i chciałbyś wypowiedzieć się w tej ważnej sprawie, sięgnij po kamerę, nakręć trzyminutowy film i wyślij go na międzynarodowy konkurs organizowany przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). 

Dajmy dzieciom święty spokój? No tak. Ale kto to potrafi? Gdy rodzice są POD PRESJĄ. Pod nieustanną presją otoczenia, szkoły, skoncentrowaną akcją telewizji, prasy i reklam, natłokiem zabawek i programów edukacyjnych, naciskiem na budowanie karier i ścieżek rozwojowych swych dzieci od ich najmłodszych lat, idei dodatkowej stymulacji intelektualnej, naciskiem na wyścig do lepszej przyszłości, który zamienia się w produkcję “geniusza”. Kto potrafi powiedzieć NIE takiej lawinie i takiej perspektywie?