Doświadczenia zagraniczne i polskie wskazują, że telewizyjne gry i turnieje są atrakcyjną dla odbiorcy, choć niedocenianą formą edukacji. Zwłaszcza, gdy mają charakter programów typu Edutainment. W ten sposób można skutecznie zmieniać postawy widzów, propagować edukację ekonomiczną czy finansową, przekazywać treści proekologiczne lub prozdrowotne.

Coraz więcej instytucji włącza podcasty w swoja działalność edukacyjną i to ze świetnymi wynikami. Podcasting stymuluje procesy samokształcenia w różnych dziedzinach. Dobre efekty przynosi wykorzystanie podcastów w nauce języków, gdyż większość zasobów jest dostępna nieodpłatnie. Aktualnie na świecie na topie jest…chiński.

Wiele osób pracujących w sektorze edukacji uważa, że pojęcie „e-Learning” jest nadużywane. Nowe technologie na dobre zakorzeniły się w róznych formach edukacji, stąd być może już czas na odrzucenie „e” , uznanie, że może ono wręcz zniechęcać potencjalnych studentów, że koncentruje się zbytnio na sposobie dostarczania treści, nie zaś na indywidualnym procesie nauki.

Łączny koszt podnoszenia kwalifikacji pracowników przez sektor prywatny według danych za 2005 rok szacowany był w Wielkiej Brytanii na około 23 miliardy GBP, uwzględniając czas nieobecności w pracy i dodatkowe wynagrodzenia. A można szkolić przecież dużo taniej, gdy sięgniemy po nowoczesne kursy e-learning.

Z badań ABI Research (2006) wynika, że w 2010 roku na świecie będzie 514 mln użytkowników telewizji mobilnej. Prognozy wskazują, że wówczas rynek telewizji mobilnej i związanych z nią urządzeń mogących odbierać obraz TV (telefonów, palmtopów, laptopów) wart będzie ok. 300 mld USD. Rozwój m-telewizji stworzy zupełnie nowe możliwości rozwoju edukacji.

Otwarta, aktywna i wirtualna – taka ma być polska szkoła promowana w projekcie „Szkoła dla przyszłości”. Ten postęp nie będzie jednak możliwy bez nauczycieli, którzy są tym ogniwem edukacji, bez którego nie można sobie wyobrazić ani funkcjonowania systemu oświatowego, ani wprowadzenia w nim jakichkolwiek zmian.