Doradca zawodowy staje się powoli prawdziwym zawodem przyszłości, bardzo potrzebnym na rynku pracy, choć chyba jeszcze słabo docenianym. Jak wskazują badania dr Katharine Brooks prezentowane w jej ostatniej książce „Jak wybrać zawód? Zaplanuj swoją przyszłość”, dawny porządek i liniowy związek między kierunkiem studiów i pracą już nie istnieje. Wybrać zawody przyszłości
Doradca zawodowy staje się powoli prawdziwym zawodem przyszłości, bardzo potrzebnym na rynku pracy, choć chyba jeszcze słabo docenianym. Jak wskazują badania dr Katharine Brooks prezentowane w jej ostatniej książce „Jak wybrać zawód? Zaplanuj swoją przyszłość”, dawny porządek i liniowy związek między kierunkiem studiów i pracą już nie istnieje. 
Kończymy cykl o najważniejszych wyzwaniach polskiej edukacji. W ostatniej części opracowania skupimy się na kwestii przywództwa i jakości kapitału ludzkiego w edukacji oraz na rozwoju systemu edukacji poprzez szkoły i podmioty niepubliczne. Najbliższe lata przyniosą odpowiedź, które z tych wyzwań zostały podjęte (oby jak najwięcej) przez władze oświatowe.
Uczenie się zostało uznane za jedną z najważniejszych umiejętności ogólnych, obok takich jak: komunikacja, rozwiązywanie problemów, logiczne myślenie, przywództwo, kreatywność, motywacja, praca w zespole. Umiejętności te określa się mianem kompetencji niezależnych od przedmiotu nauczania lub kompetencji interdyscyplinarnych, czy też przekrojowych. 
Obecnie zaciera się granica pomiędzy światem realnym, a wirtualnym. W cyberprzestrzeni padają kolejne granice, a świat znany z filmu Matrix staje się coraz mniej abstrakcyjny. Internet spowodował śmierć odległości, a w świecie wirtualnym spędzamy często więcej czasu niż w realnym. Szkoły kończy pokolenie, które nie zna już świata bez internetu.
Dynamicznie rosnące zasoby największej internetowej encyklopedii rzucają wyzwanie najsłynniejszym źródłom naukowym. Wikipedia to najczęściej odwiedzana strona edukacyjna. Naukowcy zazwyczaj deprecjonują jej wartość, podkreślając, że nie jest ona tworzona przez osoby z odpowiednim dorobkiem naukowym. Jakby nie patrzeć, mamy do czynienia z edukacyjnym fenomenem.
Jedyną stałością jest zmiana. Szybko zmieniający się świat, tempo życia, dyfuzja innowacji, sprawiają, że coraz bardziej istotną jest umiejętność bieżącego i ciągłego uczenia się, dostosowywania kwalifikacji do potrzeb nowych specjalności i zawodów, które nie są nawet znane w momencie, gdy kończymy szkołę. Zmiany nie ustają, zatem potrzeba uczenia się też nie może zanikać.
Polska edukacja nie jest czynnikiem zwiększającym konkurencyjność naszego kraju. System edukacji uległ petryfikacji, a kolejne reformy, próby reform i dyskusje o reformach nie przyczyniąją się do zmiany tego stanu rzeczy. Czy zamknięci w kręgu inicjatyw optymalizacyjnych straciliśmy zdolność do refleksji, czy zmierzamy w dobrym kierunku? Dokąd zmierzamy?
