O nowoczesności, podobnie jak przyszłości i jakości edukacji, mówi i
pisze dziś wielu. Polska szkoła zmienia się, ale czy we właściwym kierunku? Czy polska edukacja podnosi jakość uczenia
się i jego organizowania w szkole? Czy zmienia się we właściwym zakresie? Takich pytań jest wiele, a
odpowiedź jest oczywista: szkole potrzebna jest nowoczesność edukacji!
„Dobra edukacja – czyli jaka?” to temat tegorocznej matury pisemnej z
przedmiotu Wiedza o społeczeństwie (dla poziomu rozszerzonego). Postaram się odpowiedzieć na to pytanie
najlepiej jak potrafię. Nie wiem, czy zmieszczę się w kluczu oceniania. Liczę
jednak na wyrozumiałość osób sprawdzających.
Mówienie o nowoczesnej edukacji to nie tylko myślenie o tym, w jakisposób wykorzystać nowe technologie na różnych przedmiotach,jak wyzwolić kreatywność uczniów i pozwolić im uczyć się przy pomocyurządzeń, które mają na wyciągnięcie ręki na co dzień. Totakże sposób organizacji nauki, który przestaje być identyczny dlawszystkich uczniów obu płci.
Wielu nauczycieli ma dość inności kolejnych roczników
młodzieży. Niektórzy są zdesperowani, myślą o odejściu z zawodu, o tym,
że zmienią miejsce pracy i tam będzie „młodzież taka, jak kiedyś” (w
domyśle: lepsza). Takie podejście jest krótkowzroczne, bo pokolenie Y
wchodzi na rynek jako pracownicy i konsumenci, a
kolejne roczniki zasiadają w szkolnych i uniwersyteckich ławkach.
Oto oni: ukształtowani bez wpływu starego systemu. Oczekują ciągłych pochwał i
natychmiastowych efektów. Często są krnąbrni, zawsze niecierpliwi. Nie
szanują starszych, a także lekceważą autorytety. Właśnie tak o pokoleniu Y
najczęściej mówią media. I to jest najprostsza odpowiedź na typowe pytanie: Co was
łączy, ludzi z pokolenia "igrek"?
Cyberpokolenie stało się zatem faktem, a wirtualna przestrzeń daje
nieskończone możliwości produkowania i dystrybucji zróżnicowanych
informacji, z których każda chce pretendować do miana prawdziwej, do
bycia właściwą reprezentacją świata, bądź w rezultacie światem. A to
bezsprzecznie wpływa na kształtowanie wyobrażeń o świecie tworzonym
przez młodych.
Podejmując kompleksową diagnostykę z wykorzystaniem metod kinezjologii edukacyjnej, wychowawca uzyskuje możliwość pełnej charakterystyki indywidualnego stylu uczenia się i zachowania swoich uczniów. Dysponując tymi informacjami jest w stanie zaplanować takie formy nauczania, które uwzględniają indywidualne style przyswajania informacji przez uczniów w klasie.