Szkoła to nie budynek, to ludzie, którzy tworzą społeczność i miejsce, w którym każde dziecko powinno uzyskać takie wsparcie, jakiego potrzebuje: w rozwoju, w uczeniu się i w budowaniu dobrych relacji z innymi ludźmi.

Są trzy konieczne warunki, aby uczeń mógł przejąć kontrolę nad swoim procesem uczenia się. Po pierwsze uczeń potrafi dokonać samooceny. Po drugie uczeń konstruuje swoją wiedzę.
Wreszcie, uczy się poprzez współpracę.

To, czy nasze dziecko poprawnie słyszy, często nie jest łatwe do stwierdzenia „gołym okiem”. Jednak czas do momentu zdiagnozowania problemu może okazać się kluczowy dla prawidłowego rozwoju dorastającego dziecka. Eksperci zauważają bowiem, że to właśnie etap szkolny jest tym kluczowym momentem, w którym nie tylko zachodzą zmiany rozwojowe, ale także następuje adaptacja w nowych przestrzeniach życiowych, istotnie wpływających na kształtowanie form komunikacji. Hałas, którego dzieci doświadczają w szkołach, może im szkodzić. To, co bywa niedogodnością dla uczniów pełnosprawnych, często jest barierą wręcz nie do pokonania dla uczniów z różnymi problemami komunikacyjnymi.

Destrukcyjne zachowania uczniów przeszkadzają w prowadzeniu skutecznego procesu nauczania. Obecne trudne czasy (pandemia, izolacja, wojna) dodatkowo zmniejszają cierpliwość nauczycieli. Co może zrobić nauczyciel, aby zmienić złe zachowanie uczniów?

Enigmatyczny tytuł niniejszego artykułu zaczerpnąłem z Ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw, uchwalonej przez Sejm w dniu 7 kwietnia br. Prawniczo-bełkotliwy zapis kryje w sobie bodaj najważniejszą zmianę, jaką w ostatnim czasie wprowadzono w polskim systemie oświaty. I - uwaga - moim zdaniem jest to zmiana na lepsze! Fakt, że na podobnej zasadzie, jak z kozą rabina, którą mądry rebe kazał dokwaterować do koszmarnie zatłoczonego mieszkania, a później wyprowadzić, powodując tym poczucie, że zrobiło się zdecydowanie luźniej. Tym niemniej, w gęstych oparach absurdu spowijającego za sprawą reformy Zalewskiej polską szkołę, czuć niewielki powiew świeżego powietrza. A rzecz dotyczy egzaminu ósmoklasisty.

Mimo, że przeżywamy niepewność teraźniejszości i obawy o przyszłość możemy tworzyć dla naszych uczniów klasie bezpieczną przystań i zapewnić im poczucie normalności w chaotycznym świecie. Tworzeniu bezpiecznego środowiska, w którym uczniowie mogą czerpać radość z nauki nawet w trudnych czasach, to zadanie dla nauczyciela.