Wszyscy potwierdzają zgodnie, że w nowej podstawie programowej do liceum za dużo książek do przeczytania. Po liście dotyczącej lektur szkoły podstawowej, podsuwamy teraz Ministrowi Czarnkowi nowe propozycje do usunięcia. Oto lista plugawych książek, w których bohaterki nie dochowały cnót niewieścich.

Koniec roku szkolnego – co wcale nie oznacza zamknięcia szkoły z dnia na dzień i udania się na wakacje. Przeciwnie, czas ten jest nadal pełen różnych spotkań i aktywności dla dyrektorów i nauczycieli, nawet gdy uczniów już nie ma w szkole. Rok szkolny trzeba zamknąć, podsumować, opisać, wkleić w rozmaite tabelki itp. A to oznacza, że do tej pracy możemy i powinniśmy wykorzystać technologie Microsoft, z którymi do tej pory pracowaliśmy. W tych ostatnich dniach czerwca będziemy korzystać przede wszystkim z dwóch typów narzędzi – tych do organizacji spotkań na żywo i tych do archiwizacji.

W obliczu przewidywanych strat w nauce, z którymi spotkamy się jesienią, proponowane jest zastosowanie tak zwanego „przyspieszenia”. Polega ono na skupieniu się na bieżącym programie z uwzględnieniem tych poprzednich treści, które są niezbędne do realizacji aktualnego programu.

Pytanie tytułowe może pobudzić do refleksji dyrektora szkoły i zespół nauczycieli. Poszukanie odpowiedzi na to pytanie, pomaga nauczycielom zastanowić się – jaka jest ich szkoła i jaka powinna być?

Przez ostatnie 14 miesięcy zasypywani byliśmy artykułami, felietonami, wywiadami, analizami i programami na temat tego, jak straszną okazała się być edukacja zdalna. Dlatego na wstępie pragnę zaznaczyć, iż osobiście także uważam, że okres ten przyniósł statystycznemu polskiemu uczniowi i nauczycielowi więcej złego niż dobrego. Ale czy naprawdę powinniśmy jak najszybciej zapomnieć o tym okresie i wyrzucić wszystkie z nim związane doświadczenia do kosza? Przecież każdy medal ma dwie strony i nauka zdalna miała też swoje zalety. Część z nich związana była z indywidualnymi potrzebami oraz upodobaniami uczniów oraz nauczycieli, dlatego o nich trudno pisać w uogólnieniu. Inna część była ściśle związana ze charakterystyką pracy zdalnej i nie da się jej przenieść w realia szkoły stacjonarnej. Ale jest też pewna grupa doświadczeń, które były odbierane pozytywnie przez większość uczniów i nauczycieli, i które bez problemu, przy dobrej woli ludzi tworzących polską szkołę, można by przenieść na stałe do realiów tradycyjnego nauczania stacjonarnego.

Przyjazna, dostępna szkoła bez barier, powiązana z otoczeniem i działająca na rzecz lokalnej społeczności. Taka powinna być każda placówka oświatowa. Warszawa wprowadza nowe standardy architektoniczne dla szkół, a z myślą o nowych inwestycjach opracowano też przewodnik, który ułatwi projektowanie, budowę lub modernizację placówek oświatowych.