Termin „otwarta klasa“ pojawił się w latach 60. XX wieku, choć pewne założenia takiej koncepcji znajdziemy już w myśli Dewey’a i Freinet’a w latach 20. XX wieku. Trudno jednak o jedną spójną definicję „otwartej klasy“, która narodziła się jako wyraz buntu i sprzeciwu wobec autorytarnej, wyalienowanej, sztywnej tradycyjnej klasy zamkniętej w czterech ścianach.

fot. Fotolia.com

Kiedyś sprawa była w miarę prosta. Wchodził do klasy nauczyciel, sprawdzał listę obecności i zaczynał mówić, robiąc ewentualnie przerwy na pytania lub zwrócenie uwagi uczniowi, który nie słuchał lub się wygłupiał. Po mniej więcej czterdziestu minutach mówienia dzwonek oznajmiał koniec monologu i uczniowie wychodzili z sali „kończąc“ się uczyć. No ale pojawiła się technologia i wszystko się pomieszało...

„Po co ja mam się tego uczyć?“ – z takim pytaniem ucznia spotkał się pewnie każdy nauczyciel. Odpowiedzi na nie też pewnie padło wiele. Teraz w odpowiedzi może pomóc nauczycielom nowy poradnik. „Cele uczenia się. Jak pomóc uczniom zrozumieć każdą lekcję“ to polskie tłumaczenie książki Connie M. Moss i Susan M. Brookhart, które pod koniec 2014 r. ukazało się w polskim tłumaczeniu dzięki Centrum Edukacji Obywatelskiej i Ośrodkowi Rozwoju Edukacji.

Projektowanie nowej przestrzeni edukacyjnej (nowe budynki, ale i przebudowa starszych) jest wielkim wyzwaniem dla projektantów i samych instytucji edukacyjnych. Trzeba mieć świadomość tego, że zaproponowane rozwiązania mają pozwolić placówce edukacyjnej w danej społeczności lokalnej kształcić młodzież (w warunkach szybkiego rozwoju cywilizacyjnego) przez kilka dekad naprzód.

Zawsze wydawało mi się, że niektóre książki o rozwoju osobistym, a szczególnie te dla biznesmenów są pisane jakby dla ludzi, którym tłumaczy się życie od podstaw. Z takich książek można na przykład dowiedzieć się, że aby skutecznie zarządzać ludźmi należy być dla nich… miłą/ym. Niedawno natknęłam się na książkę „Mądrość Psychopatów” i zrozumiałam dlaczego.

List minister Joanny Kluzik-Rostkowskiej przypominający o obowiązku zapewnienia przez szkoły opieki nad dziećmi w czasie przedświątecznym wywołał wielką burzę w środowisku nauczycielskim i w mediach społecznościowych. W wielu przypadkach górę w wypowiedziach wzięły emocje. Warto tak wywołaną dyskusję na temat zawodu nauczyciela w Polsce zamienić na poważną debatę i w końcu przyjrzeć się codziennej praktyce szkolnej i ewentualnym brakom lub niejasnościom w regulacjach prawnych.