Wakacje to czas, kiedy można odpocząć i pomyśleć. Pomyśleć, zastanowić się i nawet zadumać. Wakacje sprzyjają refleksji. Akcja i następująca po niej refleksja są koniecznymi częściami uczenia się. Po akcji powinna nastąpić refleksja. Jeśli nauczycielki i nauczyciele mają tyle pracy, że nie brakuje im sił i czasu na myślenie, to uczenie się nie zachodzi. Dlatego wykorzystuję wakacje do przemyślenia danego roku szkolnego i przygotowanie roku następnego. To jedna z form szkoły odwróconej.

Koniec czerwca za nami – koniec roku szkolnego. Ale głównie dla uczniów i uczennic. Odebrali świadectwa i mają wakacje. Nie jestem zazdrosny. Miałem kiedyś i swoje wakacje, ale obecnie z tymi długimi wakacjami nauczycieli, jak często słyszymy w mediach, to przesada. Nie są takie długie.

Wakacje powinny sprzyjać edukacyjnym przemyśleniom, zwłaszcza wśród tych, którzy przez okrągły rok zajmują się uczeniem („orką na ugorze“?). Pewnie nie wszyscy będą chcieli poświęcić zbyt wiele czasu latem na myślenie o tym, co będzie po wakacjach, ale z całą pewnością pewne refleksje po minionym roku szkolnym się pojawią. Zachęcamy do obejrzenia wystąpienia Sir Kena Robinsona z kwietniowej sesji TED Talks Education.

350 uczestników z całej Polski bierze udział w konferencji „INSPIR@CJE 2013 – Jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?“. Przyjechali do Warszawy zmotywowani, aby spotkać się i porozmawiać jak zmieniać polską szkołę, jak wprowadzać innowacyjne metody prowadzenia zajęć i budować wartościowe relacje z uczniami.

Już od paru tygodni przymierzam się do napisania tekstu traktującego o doświadczeniach opiekuna tegorocznego konkursu interdyscyplinarnego „Bądź sobą – szukaj własnej drogi. Janusz Korczak“ (zob. http://korczak-janusz.blogspot.com). Okazuje się, że napisanie paru akapitów przemyśleń na ten temat jest nie lada wyzwaniem.

Adekwatność zasobów edukacyjnych, wysoce wykwalifikowana kadra dydaktyczna, system certyfikacji kwalifikacji, nowoczesne i odpowiednio wyposażone pracownie technologiczne, powszechna dostępność praktyk i staży. To niezbędne postulaty, których realizacja może uzdrowić przezywające kryzys szkolnictwo zawodowe.