Co stoi na przeszkodzie aby szkoła ewoluowała w kierunkach wskazanych w artykułach Talent w szkole i Po co nam jeszcze szkoła? przez Witolda Kołodziejczyka? Uważam, że podstawową przeszkodą jest anachroniczny model systemu edukacji oraz myślenie o szkole sprzeczne z otaczającą rzeczywistością.

Ocenianie poziomu rozumienia może okazać się najbardziej skomplikowanym zadaniem dla pedagogów i szkół. Wyzwaniem jest  określenie, co uczący się wie i w którym kierunku powinien zrobić następny krok. Innymi słowy trzeba postawić pytanie - co uczeń już rozumie?

Co trzeci student, który ma pomysł na innowacyjny produkt lub usługę porzucił plan jego wdrożenia. Co drugi w ogóle nie podjął dotychczas żadnych działań, aby go urzeczywistnić. Jak wynika z badań przeprowadzonych na zlecenie Studenckiego Centrum Innowacji i Transferu Technologii (SCITT), większość studentów nie ma pojęcia gdzie szukać wsparcia w rozwoju ich pomysłów.

Osiemnaście godzin „przy tablicy” plus dwie na dodatkowe zajęcia, 3 roczne urlopy dla poratowania zdrowia w ciągu całej kariery, długie wakacje, ferie… Ostatnio często budzią się emocje związane z tematyką edukacyjną. Nic jednak ich tak nie pobudza, jak Karta Nauczyciela.

Edukacja medialna w szkole przypomina mi zdezelowany odcinek drogi na granicy między dwiema gminami. Nikt go nie odśnieża ani nie naprawia, bo każda gmina uważa go za cudzy. Ziemia niczyja. Ale przecież każdy musi nią przejechać.

W związku z rozwojem nowoczesnych technologii należy przemyśleć, w jaki sposób włączyć je do procesu dydaktycznego. Należy przy tej okazji pamiętać o trzech wymiarach Internetu. Dla cyfrowych imigrantów sieć bardzo często jest jedynie źródłem informacji (np. rozkład jazy pociągu), dla innych dodatkowo narzędziem, dzięki któremu można załatwić wiele spraw (np. elektroniczne płatności dzięki internetowym aplikacjom bankowym, program Skype do komunikowania się).