Nauczanie terenowe to podejście, które przenosi proces edukacyjny z sali lekcyjnej na świeże powietrze: do lasu, parku, łąki czy nad brzeg jeziora. Ten rodzaj edukacji opiera się na założeniu, że bezpośredni kontakt z otoczeniem zwiększa zaangażowanie uczniów, pobudza ciekawość i pogłębia zrozumienie poruszanych tematów. Spędzanie czasu na łonie natury daje możliwość połączenia wiedzy z doświadczeniami zmysłowymi. Angażuje wzrok, słuch i dotyk, sprzyjając lepszemu przyswajaniu treści. Edukacja na świeżym powietrzu jest szczególnie skuteczną metodą w przypadku dziedzin, które można łatwo powiązać z otaczającym je światem. Świetnie sprawdzi się przy literaturze, historii czy biologii.

Jedna z technik, którą proponuje ocenianie kształtujące polega na wprowadzenie zasady losowania. Uczeń nie zgłasza się do odpowiedzi przez podniesienie ręki, lecz nauczyciel sam losuje ucznia do jej udzielenia. W szkołach amerykańskich tę metodę nazywa się „cold calling”.

„Stacja Galaxy. Bezpieczne miejsce w sieci” jest to program edukacyjny firmy Samsung, który może stanowić odpowiedź na wyzwania związane z bezpieczeństwem dzieci online, a także motywuje do wspólnego działania na rzecz cyfrowego dobrostanu w domu i w szkole. Zakończyła się właśnie pilotażowa edycja programu, którego misją jest edukacja dzieci na temat bezpieczeństwa w świecie nowych technologii. Ale już startuje kolejna „wyprawa” w cyfrową galaktykę. Można wziąć w niej udział.

W europejskiej przestrzeni kulturalnej znajduje się wiele cennych elementów dziedzictwa, które mogą zostać wykorzystane (dzięki istniejącym zasobom cyfrowym) dla rozwijania umiejętności czytania i pisania oraz kompetencji cyfrowych dzieci i młodzieży. Taki też jest zamysł organizatorów projektu Erasmus+ „Heritage for Digital and Literacy Learning”, a z wypracowanych już materiałów mogą skorzystać szkoły z różnych krajów Europy.

Literatura to tylko pretekst. To zdanie jest dla mnie jednym z najważniejszych wyznaczników mojej pracy. Nic zatem zaskakującego, że gdy przyszło do omawiania kolejnej lektury, uznałam, że o wiele bardziej życiowo będzie wczuć się nieco w literacki klimat, niż tylko o nim rozmawiać.

Dużo się mówi w ocenianiu kształtującym (i nie tylko) o przekazywaniu uczniom informacji zwrotnej. W tym wpisie o informacji zwrotnej, co powoduje, że jest dobra? Co zrobić, aby informacja zwrotna pomagała się uczniowi uczyć, aby korzystał z niej, unikał w przyszłości błędów już popełnionych, a przy okazji pomagała nauczycielowi w nauczaniu, a nie była dla niego dodatkowym wysiłkiem.