Jak zmotywować dziecko do pisania? Jak przekonać niechętnych uczniów do twórczej aktywności? Jest na to sposób... Aplikacja WriteReader. To bezpłatne narzędzie sprawi, że nasi uczniowie napiszą swoje pierwsze, interaktywne książeczki.

Gdy programowanie weszło w sposób formalny do podstawy programowej na niektórych twarzach pojawił się strach. Wywołany on był obawami, których źródeł upatrywać się można w różnych strefach edukacyjnych. Pojawiły się pytania...

Każdy z nas ma takich uczniów, którzy nie są zainteresowani nauką i pracą w klasie. Często są to uczniowie zdolni, ale „oporni” na szkołę. Nie ma jednego pomysłu, jak im pomoc, ale możemy próbować. W tym artykule przedstawiam 6 sposobów, które można wykorzystać. W końcu marca spotkaliśmy się zdalnie z kilkoma nauczycielami w ramach spotkania: Refleksyjny nauczyciel. Uczestnicy zapoznali się z artykułem, ale pierwszym pytaniem podczas spotkania było: Jak ty sobie radzisz z trudnymi uczniami. Jestem pod wrażeniem wypowiedzi uczestników. Postaram się w opisie punktów podać przykłady, które zostały przytoczone podczas spotkania.

Cóż można napisać o ostatnim dniu strajku nauczycielskiego, w obliczu inscenizacji debaty o edukacji, nazwanej szumnie „okrągłym stołem”, o której premier powiedział, że się „cieszyła wielkim zainteresowaniem”, a „wszyscy przyjechali z pomysłami”?

Każdy z nas ma swój osobisty kompas, który gwarantuje dojście do celu w najlepszy możliwy sposób. Bez strat emocjonalnych, ze spokojnym sumieniem i przekonaniem, że nie skrzywdziło się ani innych, ani siebie. Przydaje się szczególnie dziś, w otoczeniu powszechnego relatywizmu, w czasach „płynnej nowoczesności”, w dobie wszechobecnej manipulacji, hejtu i fake newsów. Osobisty kompas pomaga w samodzielnym podejmowaniu decyzji, ułatwia dokonywanie ważnych wyborów i służy proaktywnemu podejściu do własnego życia.

Mówi się, że aby osiągnąć mistrzostwo w swoim zawodzie, w moim przypadku zawodzie nauczyciela, potrzeba 10 lat pracy. Przez ten czas człowiek weryfikuje swoją wiedzę i umiejętności jakie nabył podczas studiów. Buduje warsztat pracy, gromadzi materiały, wypracowuje metody, które jego zdaniem sprawdzają się, udoskonala je. Uczy się wybierać odpowiednie programy, dostosowywać je i modyfikować w zależności od potrzeb i możliwości psychofizycznych swoich podopiecznych. Uczy się jak tworzyć więź z uczniami tak, aby nie przekraczać granic ale żeby ta więź opierała się na partnerstwie i zaufaniu. 10 lat, w moim przypadku 14. Zostałam mistrzem! Tak mi się chyba wydawało, aż do momentu kiedy nie zmieniłam pracy.