Mam nadzieję, że polubicie ortografię tak, jak lubią ją moi uczniowie. I ja też oczywiście… Od zawsze mam, kolokwialnie mówiąc, hopla na jej punkcie i chciałam, aby dzieciakom kojarzyła się z przygodą, ze zdobywaniem kolejnych stopni wtajemniczenia, z podnoszeniem sobie poprzeczki i osiąganiem sukcesów, a nie ze żmudną, nudną i trudną pracą. Dlatego staram się robić wszystko, aby jej nauka była efektowna i efektywna, aby przynosiła satysfakcję oraz radość.

To będzie praktyczny przykład robienia notatek z wykładu. Na niedawnym seminarium online w Akademickim Zaciszu (trzeci sezon) rozmawialiśmy o uczeniu się w przestrzeniach cyfrowych. Moja notatka, już ze swojego charakteru, nie jest jeszcze do końca uporządkowana, dlatego przepraszam za pewien chaos w spisywanych niżej słowach. Chcę pokazać proces notowania, aby pełniej zilustrować treści dyskutowane w czasie spotkania online.

Pytania kluczowe lub łamigłówki intelektualne, które przyciągają uwagę uczniów na początku lekcji, to skuteczny sposób na rozwijanie ciekawości i wewnętrznej motywacji.

Gra terenowa od pewnego czasu zagościła w edukacji. Głównym celem nie jest oczywiście jej zorganizowanie, lecz wykonywanie określonych zadań, podczas których uczniowie wzbogacają swoją wiedzę o nowe pojęcia, a także doskonalą posiadane już umiejętności. Dodatkowo uczniowie uczą się dobrej komunikacji i współpracy z członkami grupy podczas wykonywania określonych zadań. Gra terenowa jest atrakcyjna dla uczniów, ponieważ mogą wyjść poza mury szkoły, na boisko, do sąsiedniego parku czy lasu bądź na pobliską łąkę. Podczas gry uczniowie mogą również sprawdzić siebie we współzawodnictwie z innymi, co dodatkowo motywuje ich do działania i podejmowania edukacyjnych wyzwań podczas rozwiązywania różnorodnych zadań.

Hipnologopedia łączy techniki hipnoterapii z logopedią w celu poprawy terapii komunikacji werbalnej dzieci i dorosłych, wspiera terapię logopedyczną, indywidualne potrzeby i oczekiwania pacjenta. Jak możemy stosować ją w praktyce edukacyjnej?

Jak uczeń ma wiedzieć jaki stopień mu się należy? Często po omówieniu prawidłowego wykonania sprawdzianu, uczniowie nadal pytają, a ile dostanę? Uczniowie wiedzą co zrobili dobrze, a co źle, ale nadal nie wiedzą na jaką cyferkę zasłużyli. Nie ma się czemu dziwić, dla nauczyciela też jest to czasami problem. Wielu nauczycieli odchodzi od oceniania bieżącego stopniami, stosują ocenę kształtującą. Ale na koniec roku prawo oświatowe zobowiązuje do wystawienia stopnia. Jedną z propozycji jest zapytanie ucznia, jak on ocenia swoje osiągnięcia – jaki stopień sam by sobie wystawił? I tu mamy problem, bo skąd uczeń ma to wiedzieć?