Przyznam, że przerażają mnie niekiedy zakupy sprzętu dla szkół, w których jednym postępowaniem „uszczęśliwia się“ od razu wiele szkół. Zdarzały się zatem i takie przypadki, gdy tablice interaktywne przez dłuższy czas mieszkały w piwnicy, gdyż nikt nie był nimi zainteresowany. Jedna szkoła różni się od drugiej i może akurat nie wszędzie potrzeba takich samych zakupów? Jak zatem inwestować mądrze w sprzęt, ile i jakiego sprzętu potrzebujemy?

Jedną z nowych technologii edukacyjnych, jeszcze dość rzadko spotykanych w szkołach w Polsce, jest rozszerzona rzeczywistość (ang. augmented reality, AR). Można ją zdefiniować jako system, który łączy nasz świat rzeczywisty z tym generowanym komputerowo. Zazwyczaj oznacza to wykorzystanie obrazu z kamery, aby wyświetlić dodatkowe dane lub generowane komputerowo animacje.

Szkoła jako instytucja funkcjonuje dziś w świecie nowych możliwości, w którym przy odpowiedniej motywacji i nakładach możliwa jest realizacja nauczania w formie zupełnie odmiennej niż jeszcze 10, 20 lat temu. Z modelu „przelewowego“ możemy stosunkowo łatwo przejść do modelu projektowego czy eksperymentowego nauczania, albo lepiej ujmując: uczenia się. Bo uczyć się wiele w tym modelu będzie także nauczyciel.

Skuteczność edukacji jest (powinna być) oczkiem w głowie nauczycieli, dyrektorów i szkoły. Pisze się i mówi o niej oraz o jakości kształcenia wiele od szeregu lat. A ich wartość spada. Jak podnieść efektywność kształcenia? Czy skuteczność szkoły poprawi stosowanie nowoczesnych technologii TIK? Czy one aktywizują uczniów we właściwym kierunku? Czy motywują do pracy i wysiłku oraz poprawią jej jakość i skuteczność?

Programowanie jest jak magia. Programiści to czarodzieje XXI wieku. Potrafią wyczarować coś z niczego. Zamiast zaklęć, mają komendy. Zamiast różdżek - równie długie linijki kodów. Jednak nie czarujmy się, niestety nie potrafimy programować.

Stara maksyma brzmi: dopóki nie spróbujesz, to nie wiesz jak smakuje. Zgodnie z nią powinniśmy postępować tak z technologiami informacyjno-komunikacyjnymi w edukacji szkolnej. Podejścia typu „nie, bo nie“ lub "nie, bo się boję", trudno uznać za właściwe. Z góry bowiem przekreślamy możliwy rozwój kompetencyjny i dydaktyczny uczniów oraz nauczyciela. Pozwólmy zatem sobie próbować, jak najczęściej, bo wybór narzędzi mamy nadzwyczaj szeroki. Dla tych, którzy chcą popróbować, proponujemy szkolenie online.