Nasze przekonania na temat tego, co pomaga uczniom w nauce mogą być mylne. Nauka o uczeniu się przetestowała wiele z tych przekonań, a dowody wskazują, że niektóre z naszych najczęstszych przekonań na temat uczniów są błędne. Jakiś czas temu omawiałam pięć popularnych przekonań związanych z nauczaniem[1]. Cieszyło się sporą poczytnością. Temat nie jest wyczerpany, dlatego w tym wpisie zaprezentuję kolejne popularne mity na temat uczenia się.

Znam nauczycieli, którzy twierdzą, że bycie nauczycielem to najpiękniejszy zawód świata. Tak, są jeszcze takie osoby i chwała im za to, że nadal mają w sobie radość i olbrzymie pokłady edu-chcenia. Ale prawdopodobnie znacząca, jeśli nie większość, osób pracujących w szkołach uznaje go obecnie za zawód nieatrakcyjny/mało atrakcyjny i zbyt stresujący, a wykonywaną pracę za nie cieszącą się wystarczającym szacunkiem społeczeństwa, tak ze strony rodziców, jak i polityków. Dlaczego tak uważam?

Zachwycanie się fińską edukacją jest w Polsce dość powszechne, nie od dziś, a miejsce Finlandii w międzynarodowych badaniach edukacyjnych często przywołują politycy, akademicy, dyrektorzy i nauczyciele czy działacze organizacji pozarządowych. Ten punkt odniesienia bywa jednak uproszczony, często bowiem przywołujemy elementy, które akurat nam pasują, a pomijamy inne. Stąd też być może w naszych rozmowach upowszechniamy też mity, które upraszczają obraz fińskiej edukacji (np. mylnie twierdzono, że w szkołach nie ma podziału na przedmioty). Zorganizowane po raz pierwszy w Polsce Dni Fińskiej Edukacji i konferencja online "Szkoła po fińsku. 6 aspektów fińskiej edukacji", pod patronatem Ambasady Finlandii, były okazją do przyjrzenia się kilku fundamentalnym założeniom i praktycznym aspektom tego wielkiego sukcesu edukacyjnego.